რუბრიკა: იგავები
თოვს. ირგვლივ სიჩუმე და სიმშვიდეა. ულამაზესი ფიფქები ნელა, ნაზად და ფარფატით ეშვებიან მიწაზე.
ორმა პატარა ფიფქმა ხელი ხელს ჩასჭიდa, რომ ერთმანეთს არ ასცდენოდნენ და საუბარი წამოიწყეს:
– რა საოცარი, ზღაპრული განცდაა ფრენა! – წამოიძახა ერთმა აღფრთოვანებულმა,
– ჩვენ კი არ მივფრინავთ, უბრალოდ ვეცემით, – მოღუშულმა ჩაილაპარაკა მეორემ.
– მალე ჩვენ დავეშვებით მიწაზე და ვიქცევით თეთრ, ფაფუკ თოვლად.
– არა, – წამოიძახა ისევ მეორემ, – ჩვენ მივიდვართ აშკარა სიკვდილისკენ, მიწაზე ჩვენ უბრალოდ გადაგვთელავენ.
– რას ამბობ, ჩვენ ვიქცევით ნაკადულებად, შევუერთდებით მდინარეებს, შემდეგ ზღვებს და ოკეანეებს და ვიცხოვრებთ საუკუნოდ!
– არა, ჩვენ უბრალოდ დავდნებით და გავქრებით, – ამოიოხრა კვლავ მეორემ.
ბოლოს მათ მობეზრდათ კამათი, გაუშვეს ერთმანეთს ხელები და თითოეული გაფრინდა თავისი გზით, იმ ბედის შესახვედრად, რომელიც თავად აირჩია.