კონკურსი

საკონკურსო ნაშრომი N16

ქუჩაში მივდივარ და ვოცნებობ, ნაცნობი არავინ შემხვდეს.. მივდივარ ჩემთვის, ფეხათრეული, უმიზნოდ, ზომბივით, გაყინული გონებით.. მივაშრიალებ  გაცრეცილ ფოთლებს და ვხვდები, შემოდგომის შეგრძნებაც გამიქრა… ვიცი, რომ სახლში მინდა. ოღონდ ასე რად მიმეჩქარება? ვერ ვხვდები… ნუთუ იმიტომ, რომ გავეხვიო თბილ პლედში, ცხელი ჩაის ჭიქით ხელში, დავჯდე ოთხ კედელს შორის და ვიფიქრო საკუთარ უსუსურობაზე?

იზრდები, ვითარდები, აზროვნება გეცვლება.. გიხარია შენში მომხდარი სასიკეთო ცვლილებები… სუნთქავ, მოძრაობ-ანუ ცოცხლობ..

მე კი ფეხაკრეფით დავდივარ, თითქოს საკუთარ ნაბიჯებსაც ვუფრთხი..

ვიკეტები საკუთარ ნაჭუჭში…

ფსიქოლოგიიდან გამახსენდა სირაქლემას პოზა… მიწაში თავწარგული გავურბივარ რეალობას…

ნუთუ ნამუსი საერთოდ დავკარგე? როგორ არ მრცხვენია ჩემი უმწეობის? განა რა მიშლის ხელს პოზიტივით ავივსო?

ვფიქრობ, ვიაზრებ, მაგრამ არ ვმოქმედებ..

მივდივარ ქუჩაში, ვიყურები მარტო წინ და ქვემოთ..

ვიმალები ქურთუკში..

ისე გავურბივარ ნაცნობი სახეების ნახვას, თითქოს ეგაა და დანაშაულზე წამასწრებენ…

ირონიულად მეღიმება საკუთარ ქმედებაზე… მასას შევერიე, გავუფერულდი.. არადა, ერთიც მითხარი რა მაკლია თუნდაც  ერთი ჯანსაღი ღიმილისათვის?

დღითიდღე მეტს ვფიქრობ შემოდგომისფერ სევდაზე, ბურუსივით რომ შემომეხვია და გზა არ ჩანს…

გავიხედ-გამოვიხედე, უნებურად გონებაში გიორგი ზანგურის ლექსი ამოტივტივდა:

Read more

საკონკურსო ნაშრომი N15

ერთი ამოსუნთქვა და წამში სული მიწიერების მონა ხდება. ბრბოს სპეკულაცია ქვეცნობიერზე, ცხოვრება სწორედ ასეთი უაზრო ფერების  კომბინაციას გვპირდება.

ერთხელაც ბრბომ მიმიპატიჟა თავისთან. რომ მივედი ჩემი ოცნების ძაფით დაკერებული სამოსი გამხადეს და დეტერმიზმის ჯაჭვით გაწყობილი კაბა ჩამაცვეს. ბრბო აღფრთოვანებას ვერ მალავდა, ყველას მოსწონდა ის კაბა, ყველას!

მას მერე ინტუიციით გვირაბის თხრა დაიწყო ჩემმა სულმა, ჩემიდან წასვლა მოუნდა. თითქოს დრო მისტერია გახდა გონებაში,. ღრუბლებით დაწნული ქუდი მეხურა ჯიბეში ქვის გული მედო მეგონა. გეძინება, მაგრამ არა ისე, სიზმრებს რომ ნებდები, ის კი უსასრულობით გიწვევს, არამედ ჰორიზონტზე ჩამოჯდე გინდა, სულთან გაბმული უხილავი ფესვი რომ არავინ ამოგგლიჯოს! ქარი რომ ააფრიალებს გამჭირვალე კაბას, მერე ღრუბლებიც გაიფანტება.

Read more

საკონკურსო ნაშრომი N14

თოვლიან გზაზე მშვიდი, აუჩქარებელი ნაბიჯებით მიმავალ გოგონას ეტყობოდა ჩაფიქრიანებულიყო, მის თიოეულ ნაბიჯს სიმყარე ემჩნეოდა, სხეულს წონასწორობა, მაგრამ  ამასთან თითქოს დიდი გზა გამოევლოს,  სხეულს უცნაური დაღლილობა  ჰქონდა აღბეჭდილი. ო, როგორ დამაინტერესა ამ ადამიანმა. მივუახლოვდი, დაა თვალები, საოცრად მშვიდი თვალები, რომელშიც უცნაური ელვარება ირეკლებოდა, მაგრამ ეს საოცარი თვალები დაღლილობას მაინც ვერ მალავდნენ.

ვიფიქრე დამეხმარება და რჩევას მომცემს ან მშვიდ უარს მაინც მივიღებდი და აი, აღმომხდა:

– უკაცრავად

ისე შემომხედა თითქოს ელოდებოდა ჩემს ხმას, მას არაფერი უთქვამს უბრალოდ გამიღიმა,

მე ღიმილით დაიმედებულმა კვლავ შევბედე:

– შეგიძლიათ მირჩიოთ?

ჩვენ უკვე უკვე გვერდიგვერდ მივუყვებოდით გრძელ თოვლიან გზას და აი მან ისევ შემომხედა, მისმა  თვალებმა მითხრა რომ მისმენდა.   

Read more

საკონკურსო ნაშრომი N13

რა არის პიროვნული ზრდა და თვითგანვითარება? არის თუ არა ის საჭირო იმისთვის, რომ ადამინმა ცხოვრებაში შეძლოს თავისი თავის რეალიზება?

დავიწყოთ იქიდან, რომ პიროვნება, ესაა ადამიანი, რომელიც ხასიათდება გარკვეული თვისებებით. ამ ცნებაში მოიაზრება ისეთი ასპექტები როგორიცაა: ემოცია, მოტივაცია, აზრები, ქცევები. პიროვნება ყალიბდება გარეგან და შინაგან ფაქტორთა ზეგავლენით. პიროვნების განვითარება დამოკიდებულია იმ დროზე, რა დროშიც მას უწევს ცხოვრება, გარემოსა  და გენეტიკაზე,  ანუ, ამ შემთხვევაში, მისი ჩამოყალიბება ხდება მისგან დამოუკიდებლად, მას გადაეცემა მშობლების ხასიათები და მოსწონს თუ არა იმ ხასიათებით განაგრძობს ცხოვრებას.

მაგრამ მას შეუძლია ისეთი თვისებების შეძენა, რომლითაც, შეძლებს, თავისთვის მოსაწონი პიროვნების ჩამოყალიბებას. სწორედ ამისთვისაა საჭირო თვითგანვითარება, რადგანაც ამით შეძლებს  გარკვეული თვისებების შეძენას. ადამიანის ფუნქციაა გააკეთოს, შექმნას ახალი, მაგრამ თუ მან ვერ განავითარა საკუთარი თავი, ხდება პიროვნების ჩაკეტვა. თუ მოხდა მასში არსებული აზრების, მოტივაციების, ქცევების დაბლოკვა, თუნდაც გარემოების გამო, მაშინ ის კარგავს თავის რწმენას, და აღარ ასრულებს საკუთარ ფუნქციას -განავითაროს საკუთარი თავი.      

Read more

 საკონკურსო ნაშრომი N11

• დასაწყისი

მატარებელი დაიძრა…

რა გავაკეთო?  ფილმს ვუყურო, წიგნი წავიკითხო, მუსიკას მოვუსმინო, თუ უბრალოდ ხედით დავტკბე?

როგორ გავიყვანო დრო? როგორ არ მიყვარს მგზავრობა მარტო. აუ, რა გაძლებს ეს 5 საათი, მოლოდინის შეგრძნებაც როგორ არ მიყვარს, ერთი სული რომ გაქვს ჩახვიდე დანიშნულების ადგილამდე.

და უცებ….

• გახსენება

რამდენიმე თვეა ბევრს ვფქირობ სხვადასხვა საკითხებზე. მაგალითად, რისთვის ვარ აქ? რა არის ჩემში ისეთი, რაც სხვებს არა აქვთ, ის, რაც უნიკალურს მხდის?  რა არის ჩემი დანიშნულება? როგორ ვიპოვო საკუთარი თავი? როგორ გავუგო ერთდროულად მეცნიერებას და რელიგიას? რა არის ცხოვრების საიდუმლოება? რა არის ის, რისი კეთებაც საუკეთესოდ შემიძლია? რაში დავხარჯო საკუთარი პოტენციალი?  რა  მაბედნიერებს? რისი მიღწევა მინდა? რა არის ჩემი მიზანანი და ცხოვრებისეული მისია? ვფიქრობ და ვცდილობ გავუგო საკუთარ მეს.  

Read more

 საკონკურსო ნაშრომი N9

– ჩემი ძმა მოკვდააა! უ-შველეეეთ, წამალი მინდააა… მტკივააა… უ-უ-უ-უ  არაბუნებრივი ხმით ბღაოდა ძვალზე გადაკრული ტყავი. ტრუსებისამარა, ახალგაზრდა ბიჭი სავადმყოფოს ეზოში, უკანა შესასვლელთან მიწაზე ეგდო და უაზროდ ბღაოდა და თან თავ-პირში მუშტებს იცემდა.

– გადიიით, არ წამიყვანოთ, ააარ დამიჭიროოოთ, მოვკვდეეებიიი! ციხეში არ მინდააა! მიშვეეელეეეე-განაგრძობდა ბღავილს ძვალი და ტყავი.

-დედააა! მიშველეეეე! – შებღავლა ახლად მოსულ ქალს .

-დაწყნარდი, შვილო! სირცხვილია, ყველა შენ გიყურებს. ადექი სახლში წავიდეთ-დაყვავება დაუწყო უბედურმა დედამ. ზურგს და ხელებს უსრესდა, ცდილობდა გონს მოეყვანა თავისი შვილი.

-არააააა! წამალი მინდააა! უ-უ-უ-უ

ძვალი და კანი თვალებს ქაჩავდა, ხელებს უაზროდ იქნევდა და თან ღრიალს განაგრძობდა:-

– არააა! მომკლავენ! ჩემი ძმა მოკლეს… ძაღლები მოდიააან… მიშველეთ… უ-უ-უ-უ…

საავადმყოფოს ფანჯრებიდან ავადმყოფთა თავმდგმურები იხედებოდნენ, ცნობისმოყვარედ შესცქეროდნენ ბიჭს.

– ასეთი შვილის ყოლას , უშვილო იყო ის ჯობია! – შემოვიდა ექთანი, – გაოხრებული, კაცს მაინც გავდეს. ნარკოტიკი უნდა კიდევ მაგის გამჭკნარ სხეულს?! პატრონი არ უვარგა თორემ, ჩემი იყოს, მე თვივონ მოვკლავდი…  

Read more