წესი 1. ფიქრს ვიწყებთ ბოლოდან
როცა ვიწყებთ კონკრეტულ ამოცანაზე ფიქრს, ჩვენ ცხადად უნდა წარმოვიდგინოთ, თუ რა შედეგის მიღება გვინდა.
წესი 1. ფიქრს ვიწყებთ ბოლოდან
როცა ვიწყებთ კონკრეტულ ამოცანაზე ფიქრს, ჩვენ ცხადად უნდა წარმოვიდგინოთ, თუ რა შედეგის მიღება გვინდა.
როცა ჩვენ გვინდა გადავჭრათ რაიმე ცხოვრებისეული ამოცანა, ძალზე დიდი მნიშვნელობა აქვს თუ როგორ მოვამზდებთ საკუთარ ტვინს ამ ამოცანის ამოხსნაზე სამუშაოდ.
სიმპათია კეთილგანწყობის, თანაგრძნობის და ვინმესადმი შინაგანი სწრაფვის მანიშნებელია. იგი წყაროა ჰარმონიული ურთიერთობებისა.
ენერგია
ადამიანებთან ურთიერთობის ხელოვნება და ეფექტურობა იმაზეა დამოკიდებული, თუ რამდენად ცნობიერად უყურებ და მართავ ამ პროცესს.
ვინიდანб ადამიანებს უყვართ ბოლომდე წინააღმდეგობის გაწევა, ჩვენ არ ვამბობთ უარს ჩვენს გეგმებზე მანამ, სანამ არ ჩავებმებით ორთაბრძოლაში ჩვენს ბედისწერასთან. როცა ბედისწერა ბეჭებით გვაკრავს მიწას, ჩვენ ვიმარჯვებთ. და პირიქით, თუ ვინმე იმარჯვებს ბედისწარასთან ორთაბრძოლაში, ის მარცხდება მატჩში საბოლოოდ, რადგან სამუდამოდ რჩება გაურკვევლობაში საკუთრი ბედის მიმართ. ასეთი ადამიანები ჩვეულებრივ ბევრს და მძიმედ მუშაობენ და შეიძლება ბევრსაც გამოიმუშავებენ, მაგრამ ვერ იღებენ ამისგან სიამოვნებას.
საერთოდ ადამიანთა უმრავლესობას ბედი ეხსნება სამ ეტაპად.
ერთხელ, დაღლილი ჩიტი ჩამოჯდა ტოტზე დასასვენებლად. ის ტკბებოდა საკუთარი უსაფრთხოებით და თვალწინ გადაშლილი საოცარი ხედებით. ის ჟღურტულებდა და თამაშობდა სხვა ჩიტებთან ერთად.
ერთი ქრისტიანი კაცი პრობლემებმა დაამძიმა და მონასტერში ავიდა თავის მოძღვართან.
„სულ ამერია ცხოვრება… სამსახურიც დავკარგე… ოჯახიც დამენგრა… ბანკის ვალში ვიღრჩობი… ლამისაა თავი მოვიკლა…“ – შესჩივლა მან მღვდელს.
მოგესალმებით ჩემო ძვირფასო, არაჩვეულებრივო მეგობრებო!
მიხარია, რომ კვლავ ჩემი სტუმრები ხართ. ეს ნიშნავს, რომ თქვენც ჩემსავით ეძებთ. მაძიებელი კი არ არის ჩვეულებრივი ადამიანი, რადგან ჩვეულებრივისგან განსხვავებით, ჩვენ „ოქროს“ ვეძებთ არა მდინარის ფსკერზე, არამედ საკუთარ თავში.
თითოეული ჩვენთაგანი იბადება იმისთვის, რომ იყოს ჯანმრთელი, მდიდარი, ბედნიერი, წარმატებული ადამიანი. ამის კოდი თითოეულ ჩვენთაგანში დაბადებიდანვე დევს, მაგრამ შემდეგ, ჩვენივე უკუღმართი ცხოვრების, ჩვენივე ცრუ სტერეოტიპული აზროვნების შედეგად შექმნილი სოციალური წნეხის ქვეშ მოქცეულები ვკარგავთ ამ კოდის გასაღებს…
ინტერნეტში წავიკითხე ერთი საინტერესო ისტორია…