ერთი, პატარა, ამერიკული ქალაქის სასტუმროს მეპატრონემ, მიიღო შემდეგი შინაარსის წერილი:
რუსეთის ერთ–ერთ პროვინციულ ქალაქში, ერთ–ერთ ბანკში, ბანკის თანამშრომელსა და მოქალაქეს შორის მოხდა კონფლიქტი. კლიენტი ბანკს ედავებოდა რაღაც საკომისიოს არასწორად დარიცხვას. ჩაერია ხელმძღვანელობა, მაგრამ ამან მოქალაქეს არ უშველა.
კლიენტი დაემუქრა მენეჯერს, რომ დაწერდა საჩივარს.
–კი ბატონო, წარმოადგინეთ თქვენი პრეტენზია წერილობითი ფორმით და ბანკი მას განიხილავს დადგენილი წესით. თუმცა იცოდეთ, რომ ამით მაინც ვერაფერს ვრ მიაღწევთ – უთხრეს მას მენეჯერმა.
გაგულისებულმა კლიენტმა ლანძღვა–გინებით და მუქარით დატოვა ბანკი.
– ნახე, სახლს ყიდიან ერთ დოლარად.
უთხრა ერთმა მათხოვარმა მეორეს და რომელიღაც გაზეთის ნაგლეჯი მიაწოდა.
მეორემ დახედა. ეტყობა უცბად წაიკითხა რაც ეწერა და თქვა:
უდაბნოში ერთი რაინდი მიიკვლევდა გზას. დიდი ხნის მძიმე მგზავრობამ მას ძალები გამოაცალა, მითუმეტეს რომ ცხენიც დაკარგა. მან მოიშორა აბჯარი და ფარი, რომლებიც უკვე მძიმე ტვირთად აწვა და როცა უკვე იმედი გადეწურა – შენიშნა ოაზისი.
გახარებულს, დროებით დაღლაც გადაავიწყდა და თითქმის სირბილით გააგრძელა გზა. მაგრამ როცა ოაზისამდე მიაღწია, ნახა რომ წყაროსთან უზარმაზარი სამთავიანი ურჩხული იჯდა.
ერთ კაცს ძალაინ აწუხებდა ის აზურზაური და ხმაური, რომელსაც ქმნიდნენ მისი სახლის წინ სათამაშოდ შეკრებილი უბნის ბავშვები.მათთან არ ჭრიდა არც დარიგება, არც მუქარა, რომელსაც ამ კაცის მეზობლები მიმართავდნენ.
ერთხელ, როცა ბავშვები უკვე სახლში აპირებდნენ, წასვლას, ეს კაცი გავიდა მათთან, მისცა თითეულს 1 დოლარი და უთხრა: