მოხუცი ბებო… სიცივისგან აკანკალებული და გაფითრებული… მთრთოლვარე ხელებითა და ხმით ითხოვს დახმარებას: „დამეხმარეთ გოგოებო…“ თან თითქოს ეტირება… გული არასოდეს მითმენს მისი ნახვისას და უკანასკნელი თეთრებიც ხშირად გამიწვდია მისი აკანკალებული ხელებისთვის…

  მე მსურს, მოგიყვეთ უეცარი სიხარულის შესახებ, რომელიც უდრის გაფრენას? ზამთრის სუსხიანი დილა… აი ისეთი, შენი და თბილი საწოლის მეგობრობის სადღეგრძელოს ცხელი ჩაით სავსე განსხვავებულით რომ გასმევს. დაუდევრად მოვიგდე კაშნე და შევაბიჯე ზამთრის საყინულეთში.  

  ბავშვობაში, როცა საკუთარ თავთან ვრჩებოდი, ყოველთვის ვთხზავდი რაღაც მოთხრობებს, ზღაპრებს, მითებს, იგავებს… ძალიან ბევრი ჩანახატი შემიქმნია გონებაში თუნდაც ექსკურსიების დროს, როდესაც ავტობუსის ფანჯრიდან ულამაზეს ბუნებას შევყურებდი. ყოველთვის, როცა რაიმე ისტორიას ვიგონებდი ჩემი ბავშვური გონებით და მულტფილმების, ზღაპრებისა და საბავშვო მოთხრობების ასაკში მყოფს, ბოროტი გმირის ტიპაჟი უნდა გამომეძერწა, რათა შემდეგ სიკეთეს გაემარჯვა, ვფიქრობდი, ვინ შეიძლება […]

  იცი, მეგობარო, გუშინ დამესიზმრა… საფლავის ქვაზე მიწერილი ტირესავით ყოფნა–არყოფნის ზღვარზე დააბიჯებდნენ ადამიანები… არც ყოფნა იყო, არც – არყოფნა… არც… არც რაღაც სხვა… რატომ, მეგობარო! რატომ არ ვაფასებთ ადამიანები სიცოცხლეს! არც კი გვგონია, რომ რაიმე გვაქვს დასაფასებელი ამქვეყნად და მუდმივ წუწუნსა და უმადურობაში ვატარებთ სანუკვარ წამებს!.. მე არ მინდა ასეთი სამყარო… არ მინდა! არა… მე […]