იყო ერთი ადამიანი, რომლის ცხოვრებაც სავსე იყო სირთულეებით. ერთი პრობლემაც არ ჰქონდა წესიერად მოგვარებული, რომ ჩნდებოდა მეორე და ასე უსასრულოდ.
ერთხელ მან, სასოწარკვეთილმა, საყვედურით მიმართა უფალს:
– ღმერთო, როდის მორჩება ეს პრობლემები? როდის შევძლებ მშვიდად ცხოვრებას? როდის მეღირსება ის დღე, როცა არ მექნება იმის შიში, რომ რაიმე სირთულე იჩენს თავს?
ამ დროს მასთან მივიდა მისი პატარა ბიჭი სასკოლო რვეულით ხელში და ჰკითხა:
– მამა, მას შემდეგ, რაც მოვრჩები ამ საზიზღარი ასოების სწავლას, ხომ არ მომიწევს მეტჯერ მათთან შეხება?
კაცს სიცილისგან თვალებიდან ცრემლებიც კა წამოსცვივდა.