ხშირად ისე ვცხოვრობთ და ვფიქრობთ, თითქოს მარადიული იყოს ჩვენი ყოფა. ყოველთვის ყველაფერს გადავდებთ ხვალისთვის და ეს ხვალ გრძელდება სულ, მერე მოიხედავ და უი, რა უცებ ჩაიქროლა წლებმა. გადავდებთ: ,,დღეს არ შემიძლია,, მეზარება,, მეშინია,,
…და ამ სამეულის მსგავსი მოვლენები ჩაბუდებულია და ჩასახლებულია შენში. უი, ფესვებიც გაუდგამს… ამ დროს მსხვერპლი გახლავთ მხოლოდ ,, მინდა,, მინდა, რომელსაც კომფორტიც უნდა, სიმშვიდეც უნდა, ჯანმრთელობაც, აღიარება და პოპულარობა უნდა, სიმდიდრე და ფუფუნება უნდა, სიბრძნე და გონიერება უნდა… აი, რამხელა არმია დგას მინდას უკან. თქვენ სად ხართ? ვინ არის თქვენთან? -მინდა?!
-კი, მინდა!
-მაგრამ, სად არის ის, რატომ არ მოქმედებს?
– ძალა არ მყოფნის…